GREX een afkorting voor Grondexploitatie. Het gaat hierbij om een procedure waarbij de kosten en opbrengsten van de ontwikkeling van grond worden verdeeld over de betrokken partijen. Deze procedure wordt vooral toegepast bij grote vastgoedprojecten, zoals de ontwikkeling van nieuwe woonwijken, bedrijventerreinen, of de bouw van winkelcentra.
De GREX-procedure wordt meestal gestart door de gemeente, die eigenaar is van de grond waarop het vastgoedproject wordt ontwikkeld. De gemeente bepaalt daarbij welke kosten zij wil maken om de grond geschikt te maken voor bebouwing. Dit kunnen bijvoorbeeld kosten zijn voor de aanleg van infrastructuur, zoals wegen en bruggen, de aanleg van parken en groenvoorzieningen, of de bodemsanering van vervuilde grond.
Vervolgens worden deze kosten verdeeld over de betrokken partijen. Dit zijn meestal projectontwikkelaars en bouwers die het vastgoedproject gaan realiseren. Deze partijen zijn verantwoordelijk voor het betalen van hun deel van de kosten die gemaakt worden om de grond geschikt te maken voor bebouwing.
Daarnaast worden ook de verwachte opbrengsten van het vastgoedproject verdeeld over de betrokken partijen. Deze opbrengsten bestaan uit de waardevermeerdering van de grond, bijvoorbeeld doordat er huizen worden gebouwd of een winkelcentrum wordt ontwikkeld. Ook hierbij geldt dat de opbrengsten eerlijk verdeeld moeten worden tussen de betrokken partijen.
Om te bepalen hoe de kosten en opbrengsten verdeeld worden, wordt er vaak een GREX-berekening gemaakt. Hierbij wordt gekeken naar de kosten en opbrengsten van het vastgoedproject, en wordt er een verdeling gemaakt tussen de betrokken partijen. Het is hierbij van belang dat alle partijen hun financiële verplichtingen nakomen en dat er voldoende opbrengsten worden gegenereerd om de kosten te dekken.
Al met al is de GREX-procedure dus een manier om op een eerlijke en transparante manier de kosten en opbrengsten van een vastgoedproject te verdelen tussen alle betrokken partijen. Door het maken van een GREX-berekening wordt er een duidelijk beeld geschetst van de financiële verplichtingen van alle partijen, en kunnen er afspraken worden gemaakt over de verdeling van de kosten en opbrengsten.
