Bouwen in het groen, oftewel het ontwikkelen van onbebouwde, vaak landelijke gebieden, is een belangrijke kwestie binnen de vastgoedsector. Deze strategie kan mogelijkheden bieden voor stedelijke uitbreiding en economische ontwikkeling, maar het brengt ook een reeks van uitdagingen en ethische overwegingen met zich mee.
Bij het bouwen in het groen wordt nieuwe infrastructuur gecreëerd op land dat eerder onbebouwd was, vaak met een focus op residentieel vastgoed. Het kan een aantrekkelijke investering zijn vanuit een vastgoedperspectief. De beschikbaarheid van onbebouwde grond kan bijvoorbeeld kansen bieden voor maatwerkprojecten, die het mogelijk maken om aan de specifieke behoeften en voorkeuren van klanten te voldoen. Bovendien kan het bouwen in het groen, afhankelijk van de locatie en de planning, ook mogelijkheden bieden voor hogere winstmarges dan stedelijke projecten, gezien de lagere grondkosten en potentiële opwaardering van het land na ontwikkeling.
Echter, er zijn ook aanzienlijke uitdagingen en potentiële nadelen verbonden aan het bouwen in het groen. De infrastructuurkosten kunnen bijvoorbeeld aanzienlijk hoger zijn, omdat nieuwe toegangswegen, nutsvoorzieningen en openbare diensten moeten worden opgezet. Bovendien kunnen er ook wettelijke beperkingen gelden, zoals de Wet natuurbescherming of de Omgevingswet, die de ontwikkelingsmogelijkheden kunnen beperken.
Een belangrijk ethisch aspect van het bouwen in het groen is het effect op het milieu. Er zijn groeiende zorgen over het verlies van natuurlijke habitats, biodiversiteit en de impact op het landschap. Bovendien kan bouwen in groene gebieden bijdragen aan stedelijke verspreiding, wat kan leiden tot hogere transport- en energiekosten, en kan bijdragen aan de klimaatverandering.
Daarom is het belangrijk dat bouwen in het groen op een duurzame en verantwoorde manier gebeurt. Dit kan bijvoorbeeld door het integreren van groene bouwprincipes, zoals het gebruik van duurzame materialen, energie-efficiënte ontwerpen, en het inbouwen van groene ruimtes in de ontwikkeling. Dit kan resulteren in een “groen vastgoed” of “duurzaam vastgoed” ontwikkelingsbenadering, die zowel economische als milieuvoordelen kan bieden.
Verder zijn er verschillende strategieën die kunnen worden gebruikt om de impact van bouwen in het groen te minimaliseren. Een van deze strategieën is “infill ontwikkeling”, waarbij de voorkeur wordt gegeven aan de ontwikkeling van leegstaande of onderbenutte gronden binnen bestaande stedelijke gebieden, in
plaats van het ontwikkelen van onbebouwd land. Deze aanpak kan helpen bij het herstellen en revitaliseren van verouderde stedelijke gebieden, en het minimaliseren van de impact op het milieu door gebruik te maken van bestaande infrastructuur.
Een andere strategie is de zogenaamde “compacte stadsbenadering”, waarbij de nadruk wordt gelegd op hoge dichtheid, gemengd gebruik en openbaar vervoer. Door het creëren van compacte, functioneel gediversifieerde en voetganger-vriendelijke stedelijke omgevingen, kan deze benadering helpen om de stedelijke uitbreiding te beperken en duurzaam vervoer te bevorderen.
Ten slotte kan het gebruik van “groene infrastructuur” ook helpen om de impact van bouwen in het groen te minimaliseren. Dit omvat het behoud en de verbetering van natuurlijke landschappen en ecosystemen, die kunnen fungeren als een natuurlijk afwateringssysteem, leefgebieden kunnen bieden voor wilde dieren en bij kunnen dragen aan de recreatieve en esthetische waarde van het gebied.
Concluderend, het bouwen in het groen kan zowel kansen als uitdagingen bieden vanuit een vastgoedperspectief. Het is van cruciaal belang om een evenwichtige benadering te hanteren die de economische voordelen maximaliseert, terwijl de negatieve milieueffecten worden geminimaliseerd. Dit vereist een zorgvuldige planning en een strategische benadering, inclusief het gebruik van duurzame bouwpraktijken en het minimaliseren van de impact op het groen door het gebruik van infill ontwikkeling, compacte stadsbenadering en groene infrastructuur.
